نسخه‌ ای از سیستم‌عامل‌ ویندوز شرکت مایکروسافت است که برای نصب و اجرا روی سرورها طراحی شده است و برای به اشتراک گذاشتن خدمات با چند کاربر و کنترل گسترده‌ای از ذخیره‌سازی داده‌ها، برنامه‌های کاربردی و شبکه‌های مشترک استفاده می شود. 

توسعه ویندوز سرور در اوایل دهه ۱۹۸۰ آغاز شد، زمانی که مایکروسافت دو خط سیستم عامل را تولید کرد: MS-DOS و ویندوز NT. در آن زمان، یک مهندس مایکروسافت به نام دیوید کاتلر هسته ویندوز NT را با هدف ارائه سرعت، امنیت و قابلیت اطمینان که سازمان‌‎های بزرگ در سیستم عامل سرور نیاز دارند، توسعه داد.

قبل از انتشار ویندوز NT، بسیاری از شرکت‌ها متکی بر سیستم عامل یونیکس (Unix) بودند که برای اجرای فایل و سرویس‌های چاپ، به سخت افزار گران قیمت مبتنی بر RISC نیاز داشت. اما ویندوز NT بر روی ماشین‌های ارزان قیمت x86 قابل اجرا بود. یکی از ویژگی‌های کلیدی در معماری NT، چند پردازش متقارن است که باعث می‌شد در دستگاه‌هایی با چند پردازنده، برنامه‌ها، سریع تر کار کنند.

تکرارهای بعدی windows server، هم بر روی سخت افزار در مرکز داده‌ی یک سازمان و هم در یک پلت فرم ابری مانند مایکروسافت Azure پیاده سازی می‌شود.

ویژگی‌های کلیدی در نسخه‌های بعدی ویندوز سرور شامل Active Directory است، که به‌طور خودکار داده‌های کاربر، امنیت و منابع توزیع شده را مدیریت می‌کند و امکان همکاری با سایر دایرکتوری‌ها را نیز فراهم می‌کند. همچنین Server Manager، ابزاری برای مدیریت سرور و ایجاد تغییرات پیکربندی بر روی دستگاه‌های محلی و یا ریموت است.